Ο Ελληνισμός ακόμη πενθεί για την απώλεια του Μακαριστού Χριστόδουλου, πέντε
χρόνια μετά την κοίμησή του. Επρόκειτο για έναν μεγάλο ηγέτη που δεν
απευθυνόταν μονάχα στο θρησκευτικό αίσθημα του ποιμνίου της Εκκλησίας μας, αλλά
στη συνείδηση κάθε Ελληνίδας και Έλληνα και στην ψυχή κάθε ελεύθερου ανθρώπου.
Ο Μακαριστός Χριστόδουλος δίδαξε σε όλους μας και κυρίως στη Νεολαία τη
οποία καλούσε «να ‘ρθεί κοντά του ακόμη και φορώντας σκουλαρίκι», την αγάπη και
τη μεγαλοσύνη του Χριστού και το νόημα της φιλανθρωπίας. Μας ενέπνευσε
περαιτέρω την ιδέα του πατριωτισμού και μας περιέγραψε με δυνατές λέξεις και
εικόνες ποια είναι η ισχύς των πατροπαράδοτων ηθικών και πνευματικών αξιών του
λαού και τους έθνους μας απέναντι στην «κιμαδομηχανή» -όπως είχε χαρακτηριστικά
τονίσει- της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Και μολονότι κατηγορήθηκε ως τάχα
συντηρητικός από τις δυνάμεις του μηδενισμού και τους πρέσβεις του δόγματος της
εθνικής μας εξαφάνισης, δεν έπαψε στιγμή να ανοίγει με το λόγο και τις ιδέες
του νέους δρόμους για πράξεις, έργα, πρόοδο, καινοτομία, δημιουργία τόσο σε ότι
αφορά την Εκκλησία, όσο και την Κοινωνία μας.
Είναι ευτύχημα ότι στο πρόσωπο του Μακαριοτάτου Ιερωνύμου βρέθηκε ένας
άξιος θρησκευτικός ποιμένας και συνεχιστής του ανθρωπιστικού και κοινωνικού
έργου του Μακαριστού Χριστόδουλου, ειδικά στις εποχές αυτής της τεράστιας και πολύμορφης
κρίσης που διερχόμαστε. Παρ’ όλα αυτά «ο Χριστόδουλός μας», όπως μας είχε
προτρέψει ο ίδιος να τον θεωρούμε, έχει μείνει και θα εξακολουθεί να παραμένει
ζωντανός στις καρδιές μας. Η θύμηση του λόγου, του κηρύγματος και του μηνύματός
του, μας οπλίζει με σθένος και θάρρος απέναντι σε κάθε αντίπαλο και σε όλες τις
αντιξοότητες και μας δίνει την εντολή να μείνουμε αλώβητοι και να βγούμε
νικητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου