ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΕΒΡΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΡΙΝΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΙΚΑ ΣΟΥΦΛΙΟΥ

«Είναι γνωστές οι προθέσεις της Κυβέρνησης αναφορικά με το κλείσιμο Δημόσιων Υπηρεσιών και Υποκαταστημάτων Ασφαλιστικών Ταμείων στα πλαίσια του «εξορθολογισμού» της λειτουργίας του Δημόσιου τομέα, αλλά και την καλύτερη «διαχείριση των ανθρώπινων πόρων», για να χρησιμοποιήσω και την καινούρια «ορολογία» που προωθούν τα στελέχη της κυβέρνησης ώστε να ωραιοποιήσουν αυτό που δεν αποτελεί τίποτα άλλο, από την αποψίλωση των υπηρεσιών και το μαρασμό των τοπικών κοινωνιών.

Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτής της ανελέητης τακτικής προωθείται και το κλείσιμο του Υποκαταστήματος του Ι.Κ.Α στο Σουφλί».

Κραυγή απόγνωσης και από τον πρώην δήμαρχο Σουφλίου Πασχάλη Χριστοδούλου ο οποίος μεταξύ άλλων δήλωσε:

«Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι κλείνει ο κύκλος «αστικής» παρουσίας του Σουφλίου στον ανθρωπογεωγραφικό χάρτη της περιοχής. Τι απομένει άραγε για να οριστικοποιηθεί; Το κλείσιμο του Δασαρχείου; Ποιος ξέρει τι ξημερώνει; Ούτως ή άλλως κι αυτή η υπηρεσία δεν λειτουργεί σύμφωνα με τα δασοκομικά δεδομένα της περιοχής αλλά σύμφωνα με κριτήρια αλλότρια.

Την 29^η Μαρτίου 2013, εν μέσω εφαρμογής του, κατά παραγγελία, ευφάνταστου σχεδίου «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» έκλεισε και το ΙΚΑ Σουφλίου. Ίσως θα έπρεπε να γίνει γνωστό σε όσους υπογράφουν τις αποφάσεις άλλων, ότι όταν υπήρχε συγκροτημένη εργατική τάξη (δυναμικό επί το νεοφιλελεύθερο) στο Σουφλί, αλλού ακόμα ζούσαν σε συνθήκες φεουδαρχίας. Ποιος όμως θα τα πει; Δεν είναι παράπονο. Οργή είναι. Πίκρα και οργή που αφήσανε τούτο τον ευλογημένο τόπο να ρημάξει.

Λες κι έχουν πολλά μέρη στην Ευρώπη με μετάξι, με αμπέλια, κρασί και τσίπουρο, με υπέροχο ανάγλυφο και ιδιαίτερο μικροκλίμα. Με έντονη παρουσία στα γράμματα και τον πολιτισμό. Ποιος όμως ενδιαφέρεται πλέον γι' αυτά;

Μήπως αυτός ή αυτοί που διαβεβαίωναν στα μέσα του Σεπτέμβρη το Δημοτικό Συμβούλιο και τους πολίτες ότι το ΙΚΑ θα παραμείνει ως έχει στο Σουφλί; (Για όποιον ισχυρισθεί κάτι διαφορετικό υπάρχουν τα μαγνητοφωνημένα πρακτικά).

Μήπως αυτοί που κρύφτηκαν και κρύβονται πίσω από την έλλειψη αρμοδιοτήτων ή μήπως οι «εγχώριοι διαχειριστές» της παρακμής που ισχυρίζονταν, ενώ η απόφαση για κλείσιμο είχε ήδη υπογραφεί, ότι τίποτε δεν θα αλλάξει; Που καθησύχαζαν τους ανησυχούντες.

Σε όσους κι αν αναφερθώ η απάντηση είναι ίδια. Κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ακόμα και οι Σουφλιώτες. Αυτοί που απέμειναν στο Σουφλί αλλά και οι απόδημοι. Υποτακτικοί στα «πολιτικά πρόσωπα» και κυρίως στους ολετήρες της σύγχρονης Ελλάδας, στα κόμματα. Η μοιρολατρική τους στάση απέναντι στις δραματικές για το Σουφλί εξελίξεις δεν είναι απλά ένοχη. Είναι συμμετοχική στο έγκλημα που διαπράχθηκε.

Όμως τώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη το ρέκβιεμ του Σουφλίου είναι αργά πλέον. Από μια ιστορική περιοχή, το Σουφλί μετατρέπεται σε μια ακόμα περιοχή της ιστορίας. Ούτε τα ψιμύθια της πλατείας, ούτε οι «σαρανταπεντάρες» παρεμβάσεις μπορούν να το διακόψουν.

Κρίμα. Πολύ κρίμα»