ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΗΜΑΘΙΑΣ ΚΩΣΤΑ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

«Η αλήθεια είναι ότι κάθε μέρα διδάσκομαι μέσα σε αυτό το Κοινοβούλιο. Κάθε μέρα γίνομαι και λίγο σοφότερος. Σοφότερος γίνομαι από μερικούς καλούς συναδέλφους. Για παράδειγμα, βλέπω μπροστά μου τον κ. Χαλβατζή, του οποίου ο πυκνός πολιτικός λόγος και χθες που τον παρακολουθούσα με δίδασκε πώς να σκέφτομαι καλύτερα και πώς να εκφράζομαι σωστότερα για την επόμενη μέρα.

Ωστόσο, θέλω να του απευθύνω – πολύπειρος καθώς είναι - μια ερώτηση σαν νέος Βουλευτής: Πώς αντέχετε τόσα χρόνια εδώ μέσα; Πώς μπορέσατε και βιώσατε έναν τέτοιο Κανονισμό, με έναν τέτοιο εσμό συμφερόντων να υπερίπτανται μέσα σε αυτό το Κοινοβούλιο;

Αυτό που νιώθει ο μέσος άνθρωπος είναι ότι υπάρχει, προς το παρόν, ένα ανίκητο τρίγωνο. Η μια πλευρά είναι η ολιγαρχία - οι αρχοντοχωριάτες θα πω εγώ - οι οποίοι στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο ρυθμίζουν πράγματα και καταστάσεις. Η άλλη πλευρά είναι κάποιοι που υποδύονται τους Κυβερνήτες κι εκτελούν εντολές και συμβόλαια, περνούν ψηφοφορίες και ρυθμίζουν επιτροπές. Η τρίτη πλευρά είναι τα μέσα ενημέρωσης που παρουσιάζουν όλο αυτό το βρώμικο σύστημα ως τον ανθό της κοινωνίας.

Πώς αντέχετε, λοιπόν, καλέ μου συνάδελφε, τόσα χρόνια με έναν Κανονισμό, ο οποίος έρχεται και γίνεται η χειρότερη λαίλαπα σε έναν άνθρωπο που θέλει να σκεφτεί σωστά. Βλέπει προκαταρκτικές, εξεταστικές, πίσω μπρος και ξανά το ίδιο για το ένα και το άλλο, κι ενώ τα πράγματα βοούν και είναι ολοκάθαρο ότι έχουν γίνει εγκλήματα, είναι ολοκάθαρο ότι κάποιοι δεν τήρησαν το λόγο τους, δεν ήταν εύορκοι, παρόλα αυτά τους ανέχεστε τόσα χρόνια. Πραγματικά για εμένα είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Διάβασα λίγο τα πρακτικά της Επιτροπής και ένας από του ύπατους μάρτυρες από τις δημόσιες υπηρεσίες που πληρώνει ο ελληνικός λαός απάντησε σε μία κρίσιμη ερώτηση ως εξής: «Δεν νομίζω ότι θυμάμαι». Αν υπάρχει τέτοια έκφραση στην ελληνική γλώσσα, να τα σκίσουμε όλοι και τα χαρτιά μας και τα πτυχία μας και τις γνώσεις μας. «Δεν νομίζω ότι θυμάμαι» είπε ο άνθρωπος αυτός.

Άκουγα τους εισηγητές των δύο κυρίως κομμάτων της συμπολίτευσης. Άκουγα για παράδειγμα τον εισηγητή του ΠΑΣΟΚ που έλεγε ότι προέκυψαν πολιτικά συμπεράσματα. Υπήρχε φοροδιαφυγή. Υπήρχε διαπλοκή. Το αναγνωρίζει. «Κι εσύ τι έκανες» - θα τον ρωτήσει ο μελλοντικός χαρτογράφος - «όταν βρήκες μπροστά σου αυτή τη διαπλοκή;»

Δεν ξεχνιόμαστε. Εδώ ήμασταν, όταν σε κάποιες κάλπες δεκάδες Βουλευτές από αυτή εδώ την μεριά υποχρεώθηκαν να μην προσέλθουν μπροστά στις κάλπες. «Κι εσύ τι έκανες;» θα σας ρωτήσει αύριο ο μεταπτυχιακός φοιτητής που θα έρθει και θα τα ερευνά όλα αυτά. Γιατί, ξέρετε, στις Δημοκρατίες η ευθύνη είναι ατομική. Στις Δημοκρατίες η ευθύνη είναι προσωπική. Είναι δική μας η ευθύνη, δεν είναι της Επιτροπής. Ο καθένας μας έχει την αξία και τη δύναμη του λόγου και της ψήφου του.

Ακούω και άλλους οι οποίοι τώρα ξεχνούν την αρχή της ηθικής απόδειξης στα νομικά, για τα οποία θα μιλήσω. Είναι πάρα πολύ φτωχά, ούτως ή άλλως, αλλά θα είναι πάρα πολύ λίγα, γιατί καταλαβαίνω ότι είναι βαρετό σε αυτή εδώ τη συγκέντρωση να μιλάμε νομικά.

Η αρχή της ηθικής απόδειξης έχει αποδειχτεί πλήρως, σε συνέχεια των επιχειρημάτων του κ. Μαριά. Δεν μπορεί όταν συζητούσαμε το πρώτο για το ποιοι και πώς θα παραπεμφθούν, να βγαίνουν ομιλητές από το ΠΑΣΟΚ και να λένε: «Πού ακούστηκε να δικαστεί ένας Πρωθυπουργός»; Ευτυχώς, ήταν η κ. Γιαταγάνα, η άξια Βουλευτής από τη Θεσσαλονίκη, και επιχειρηματολόγησε νομικά και ουσιαστικά. Τι θα πει «πού ακούστηκε»;

Σε όλα τα Κοινοβούλια του κόσμου υπάρχουν αυτόφωρες διαδικασίες όχι μόνο για Βουλευτές, αρχηγούς και για Πρωθυπουργούς, αλλά και για Προέδρους Δημοκρατίας. Κι εμείς εδώ έχουμε ακόμη μείνει στο «πού ακούστηκε».

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λοιπόν, με τέτοιες λογικές δεν μπορούμε να συνεχίσουμε και μην το περιμένετε, γιατί η απιστία είναι από τα πιο ατιμωτικά αδικήματα. Ο Ποινικός Κώδικάς την αντιμετωπίζει έναντι κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου - και μάλιστα, όπως έρχεται εδώ να παραπεμφθεί ο πρώην Υπουργός - και πρόκειται για ανθρώπους – λέει - οι οποίοι κατεργάστηκαν και ιδιαίτερα τεχνάσματα, πρόσφορα να παραπλανήσουν. Αυτό το έκανε μόνος του; Δεν είχε επόπτη τον Πρωθυπουργό του; Δεν είχε εκείνη την ηθική αυτουργία για να πράξει αυτά που έπραξε;

Λυπάμαι πάρα πολύ που κι εγώ, ένας νέος Βουλευτής, φτάνω τώρα να διαχειρίζομαι τέτοιου είδους ποινικές κατηγορίες, αλλά είναι κάτι που βλέπω ότι θα πρέπει να βγούμε όλοι μπροστά και να το αντιμετωπίσουμε εντίμως, δικαίως, ακομμάτιστα.

Σκεφτείτε ότι σε μία συντροφιά που βρισκόμουν στη Βέροια, από την οποία εκλέγομαι, μου έλεγε ένας άνθρωπος κάποιας ηλικίας ότι όταν στις Δημοκρατίες είναι τέτοιες οι πλειοψηφίες, θα πρέπει εσείς να το νιώσετε διαφορετικά γιατί είστε μυρμηγκάκια. Είστε μυρμήγκια.

Η κοινωνία των μυρμηγκιών είναι μια πολύ ιδιαίτερη κοινωνία, η οποία τώρα ερευνάται από επιστήμονες και προσπαθούν να βρουν την άκρη. Είναι μία φωλιά, η οποία μετακινείται διαρκώς. Σε αυτή τη φωλιά, λοιπόν, όταν φτάνει η ώρα του κινδύνου, μιας μεγάλης βροχής, μιας μεγάλης καταιγίδας ή ένα μεγάλο ζώο που έρχεται να πατήσει τη φωλιά, βγαίνουν πάνω αυτοί που θα πολεμήσουν, οι στρατιώτες, οι πολεμιστές, οι εντολείς να πολεμήσουν. Ακούστε, όμως: Αυτοί οι στρατιώτες έχουν μία επιδίωξη. Γνωρίζουν το θάνατο και φροντίζουν η σορός τους να κλείσει την είσοδο της φωλιάς, χάριν της σωτηρίας όλων των υπολοίπων.

Με αυτή τη πεποίθηση πάει μία κοινωνία μυρμηγκιών και οι στρατιώτες που βγαίνουν πάνω, βγαίνουν με την πεποίθηση ότι η σορός τους θα κλείσει την είσοδο της φωλιάς για να σωθούν όλοι οι υπόλοιποι. Ποιος από εμάς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει αυτή την πεποίθηση;

Αφήστε τις δικονομίες κάτω. Αφήστε τα τερτίπια και θυμηθείτε το ερώτημα: «Εσύ τι έκανες;».

Ευχαριστώ».