ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΜΕΑΡΧΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ-ΜΑΡΙΑΣ ΓΙΑΤΑΓΑΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗΣ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΩΝ ΥΔΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

«Στη χώρα μας, όμως, ζούμε πλέον εξαιτίας των μνημονίων σε εκβιαστικές και απάνθρωπες παρεμβάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Παγκόσμιας Τράπεζας, αφού μας επιβλήθηκε ως όρος κι ως προϋπόθεση η ιδιωτικοποίηση του νερού, όπως ακριβώς συνέβη και σε άλλα κράτη πριν από πολλές δεκαετίες.
Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ καταψήφισαν το σχέδιο των αποκρατικοποιήσεων, το οποίο η τρικομματική Κυβέρνηση, χωρίς καμία αντίρρηση, αποδέχθηκε και το οποίο δυστυχώς ψηφίστηκε απ’ αυτήν τη Βουλή τοποθετώντας στη λίστα μεταξύ άλλων και τις εταιρείες ύδρευσης ΕΥΑΘ ΑΕ και ΕΥΔΑΠ ΑΕ, με πρώτο στόχο τελικά την ΕΥΑΘ ΑΕ.

Η τρικομματική Κυβέρνησή σας περιφρόνησε τη διεθνή εμπειρία που αποκτήθηκε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια από τη μετατροπή του νερού σε ιδιωτικό εμπόρευμα. Αυτή η εμπειρία έχει να επιδείξει αποκλειστικά και μόνο έλλειψη συντήρησης των δικτύων, επιδημίες και θανάτους, εκτίναξη των τιμολογίων στα ύψη, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τελικά καμία απολύτως επένδυση, καμία απολύτως ανάπτυξη. Δηλαδή, η ιδιωτικοποίηση του νερού αποδεδειγμένα έχει αποτύχει οικτρά προκαλώντας όμως καταστροφή. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Να οδηγηθούν πλέον τα κράτη στην επανακρατικοποίηση των ιδιωτικών πόρων.

Η Βρετανία επανακρατικοποίησε το δίκτυο και τη διαχείριση των υδάτων της, τα οποία είχαν περάσει σε χέρια ιδιωτών κατά την περίοδο 1989-1993. Στη Γερμανία σχεδόν το σύνολο του τομέα ύδρευσης ανήκει σε δημόσιους φορείς, αλλά ακόμα κι όταν σε κάποιες περιοχές τη διαχείριση έχουν ιδιωτικές εταιρείες, αυτές ελέγχονται από την τοπική αυτοδιοίκηση. Στη Γαλλία, το 1985 ιδιωτικοποιήθηκε το 77% του δικτύου ύδρευσης της χώρας. Τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης ήταν η αλματώδης αύξηση των τιμολογίων και η ελλιπής συντήρηση του δικτύου. Τελικά, τον Ιανουάριο του 2010 η διαχείριση του νερού επανήλθε στην κυριότητα των δήμων.

Στη χώρα μας, οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης παρέχονται από δημόσιους ή δημοτικούς φορείς. Στη Θεσσαλονίκη, αρμόδια είναι η Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, ΕΥΑΘ, η οποία αποτελείται από την ΕΥΑΘ Παγίων-νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου-που έχει στην κατοχή της τις γεωτρήσεις, τα δίκτυα και τις εγκαταστάσεις και είναι επιφορτισμένη με την επέκταση και αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων ή προβληματικών δικτύων και εγκαταστάσεων, καθώς και την πώληση νερού στην ΕΥΑΘ ΑΕ και την ΕΥΑΘ ΑΕ -νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου-που είναι επιφορτισμένη με τη λειτουργία, διανομή, συντήρηση και τιμολογιακή πολιτική.

Στο λεκανοπέδιο της Αττικής, η εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης της πρωτεύουσας, ΕΥΔΑΠ ΑΕ, έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα υδροδότησης, αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων κι έχει στην ιδιοκτησία της τα δίκτυα και τις εγκαταστάσεις. Στην υπόλοιπη Ελλάδα, αρμόδιοι για τα νερά είναι οι κατά τόπους δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης-αποχέτευσης ΔΕΥΑ.

Το ΤΑΙΠΕΔ σήμερα κατέχει το 61,33% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ ΑΕ και το 74,15% της ΕΥΑΘ ΑΕ. Ήδη, στις 23/1/2013 ο τότε Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ -τώρα μας άφησε χρόνους-ανακοίνωσε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων ότι πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί το 51% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΑΘ ΑΕ.

Τονίζω στο σημείο αυτό ότι κάθε ιδιωτικοποίηση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ καθόλου δεν συμβάλλει στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, αφού το τίμημα καταβάλλεται εξ ολοκλήρου σε ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους, δηλαδή για να πλουτίσουν οι τοκογλύφοι δανειστές μας. Σε κάθε περίπτωση, η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών αυτών με οποιοδήποτε τίμημα θα είναι καταστροφική για τον ελληνικό λαό.

Το μείζον ερώτημα που τίθεται, κύριοι Υπουργοί, είναι: Πώς θα εξασφαλίσετε ότι το νερό στην Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι δημόσιο και κοινωνικό αγαθό; Πώς θα εξασφαλίσετε ότι θα παραμείνει ανθρώπινο δικαίωμα; Πώς θα εξασφαλίσετε ότι κάθε ελληνική οικογένεια θα έχει απρόσκοπτη και ισότιμη πρόσβαση σε ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό; Πώς θα διασφαλίσετε τον κοινωνικό χαρακτήρα και την κοινωνική πολιτική που επιβάλλεται να έχουν οι εταιρείες ύδρευσης, τη στιγμή που αυτές θα έχουν περάσει σε χέρια ιδιωτών, που στοχεύουν αποκλειστικά και μόνο στη μεγιστοποίηση του κέρδους τους;

Σας τονίζω ότι μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη-όπως προείπα-για παράδειγμα, η Αγγλία και η Γαλλία, με προηγμένη δημόσια διοίκηση, που είχαν ιδιωτικοποιήσει τις δικές τους εταιρείες, ύστερα από τα τεράστια προβλήματα που δημιουργήθηκαν στους λαούς τους, τις επανέφεραν υπό δημόσιο ή δημοτικό έλεγχο».